ایراد از تو نیست

به مسیرت ادامه بده

⚔️ ایراد از تو نیست!

کم نیار، خسته شو ولی ادامه بده.

یه وقتایی حس می‌کنم که مشکل از زود خسته شدن منه، البته شایدم باشه. هنوز به نتیجه شفافی دربارش نرسیدم و همچنان در حال فکرم که مشکل دقیقا از کجاست؟

خب طبیعیه یه وقتایی خسته شی، احساس تنهایی کنی و هزار حرف ناگفته داشته باشی که قرار نیست توسط کسی شنیده بشن. اما یه چیز رو مطمئنم، اونم اینه که تو باید تنهایی به ادامه مسیرت فکر کنی و نگران پستی بلندی‌ها نباشی.

اوایل روزهایی که کار مشاوره رو شروع کرده بودم بخاطر مدل هیجانی و علاقه‌ای که داشتم، همیشه در نقش یک مشاور انگیزشی فعال بودم. روحیه می‌دادم، انرژی می‌دادم و همه رو تشویق به تلاش و جنگیدن برای هدف‌هاشون می‌کردم. هیچ وقت سعی نمی‌کردم به کسی رویا فروشی کنم و در واقع تلاش داشتم با استفاده از روشن کردن چراغ خودباوری، مسیر درست رو نشون بدم و خب معتقدم آدم موفقی هم در اجرای این روش بودم.

🤔 باور خودت چیه؟

حالا خودم چی؟ به اون صحبت‌ها ایمان داشتم و بهشون عمل می‌کردم؟ انقدر پر از هیجان بودم که یک لحظه از رویاپردازی، هدف‌گذاری، برنامه‌ریزی و حرکت نمی‌شستم. اما اگر بخوام انصاف درباره خودم داشته باشم، وقت‌های زیادی رو هم هدر می‌دادم. شاید در طی یک هفته به چندین آدم مختلف در چند موضوع متفاوت از هم و تنوع شغلی و اهدافی دیدار می‌کردم، صحبت می‌کردم، مشورت می‌گرفتم تا به یک نتیجه منجر به عملی برسم. و خب خیلی از اوقات هم بی حاصل بود تمام این رفت و آمدها و صحبت ها.

ولی با گذشت زمان انگار انرژی خودمم رفته رفته تحلیل رفت و دیگه نتونستم به اون هیجان‌های سابق برگردم. درحال حاضر معتقدم، اون حجم از هیجان و سمت درست ندادن بهش، اشتباه بوده. در ادامه بهرحال شرایط عوض شد و با هر تلاش، فقط درجا زدن‌های بیشتری رو تجربه می‌کردم.

🔍 نگاه به گذشته

چند وقت پیش داشتم فکر می‌کردم که چقدر آدم‌ها، اتفاقات، و سرنوشت‌های متفاوت و حتی شاید فوق‌العاده بالقوه‌ای تو یک قدمیم تجربه کردم و اکثرا هم راه به جایی نبردن. این همه در معرض پیشنهاد بالقوه بودن شاید برای انسان 18 تا 24 ساله جذابیت‌های خاص خودشو داشته باشه ولی از یه سنی به بعد احتیاطت، ارتباطاتت، رفتارت و... کنترل‌شده‌تر می‌کنه.

من نمی‌خواستم انقدر کنترل‌شده رفتار کنم و از اون آدم پرحرارت و پرهیجان به این آدم منطقی و به شدت بااحتیاط تبدیل بشم. ولی خب انگار شرایط و اجتماع و مردمانش به این سمت بردنم.

❓ خوبه یا بد؟

شاید برای کسی که اینو می‌خونه جای سؤال باشه که خب الان این پی آمدها خوبه؟ و من در جوابش می‌گم که خوبی و بدی در زندگی به نسبت اهدافی که دنبال می‌کنید تعریف می‌شن. ممکنه شما پر از انرژی‌های غیر قابل کنترل بیهوده و هرز بوده و شایدم دارای یک انرژی محدود ولی هدفمند باشید.

پس مهمه که کی و کجا داریم از ابعاد مختلف شخصیتیمون استفاده می‌کنیم.

اگر برگردم عقب بازم همینقدر و حتی بیشتر تلاش میکنم. و از یادگیری و مشورت خسته نمیشم. اما حتما بیشتر سعی میکنم روی تمرکزم کار کنم و به عمل گرایی بیشتر روی بیارم.

🎯 هدف از تلاش

سوال بعدی هم اینه که تلاش برای چی؟ در راستای چه اهدافی؟ ودر جوابش شاید بشه گفت:

در مسیر شناخت دقیق تر خودم، کشف توانایی هام، دست یافتن به آرزوهام و در یک مسیر بردن اهدافم.

وقتی سنم کمتر از این حرفا بود، هر موقع که می‌خواستم شروع به تلاش جدیدی کنم، یه نگاهی به لیست مخاطبان گوشیم می‌انداختم تا ببینم چه ارتباطی رو باید آب یاریش کنم و یا چه ارتباطی رو باید موثرتر بسازمش، تو پرانتز بگم که هیچ وقت نیتم استفاده از کسی نبوده و بیشتر این افراد هم سالانی بودند که دوست داشتم در کنار همدیگه رشد کردن رو تجربه کنیم. رشد تحصیلی، ورزشی، شغلی، شخصیتی و... که با گذشت زمان متوجه شدم، اینچنین کارها جز وقت تلف کردن چیز دیگه ای به حساب نمیان و باید فقط و فقط روی خودم برنامه ریزی کنم.

🌱 رشد فردی انجام پذیر است!

هر چقدر که زمان بیشتری ‌گذشت  فهمیدم که این رشد ها کنار هیچ کسی رقم خوردنی نیست. 

حرف حسابم بعد این همه تلاش برای جمع کردن آدم ها دور همدیگه (از هر روشی که فکرشو کنید...) اینه که اول تیم یه نفره‌تو محکم، توانمند و دقیق بساز تا اسپانسر بیاد روی لباس ورزشیت تبلیغ بره!

در تمام سالهای گذشته همیشه سعی کردم ظرفیت‌های بالقوه‌ای که از ارتباطات آدمی ساخته بودم رو حفظ کنم و این رو نقطه قوت و وجه تمایزی ببینم. ناگفته نمونه که خیلی از کسانی که بزرگتر از من بودن این ظرفیت‌ها رو مورد تمجید قرار میدادند. (اما من همچنان معتقدم که ظرفیت‌های بالقوه باید در جای هدفمند به نتیجه برسند تا بشه دربارشون تحت عنوان قابلیت و یا موفقیت یاد کرد).

⏳ وقتت رو تلف نکن!

در نهایت متوجه شدم که همه این رفت و آمدها و مشورت‌ها و... بیشتر دور خودت چرخیدن هست و مشورت و تعارفی که نتیجه‌ای در شروع حرکت فردیت نداشته باشه، صرفا اتلاف زمان و انرژی جوانی هستش.

من از سه سال پیش کم کم متوجه شدم که هیچ بالقوه در یک قدمیم قرار نیست به بالفعل تبدیل بشه. از وقتی که خواستم برم سربازی با این موضوع خیلی جدی و شفاف روبرو شدم و تا روزی که بازار کار رو با مسیری جدید و متفاوت از قبل سربازی، تجربه کردم و همچنان درگیرش هستم.

🏗️ ساختن پایه‌های فردی

غرض از این صحبت‌ها این بود که بگم، می‌خوام اگر یه روزی این بلاگ رو می‌خونی، بیشترین زمانت رو صرف ساختن پایه‌های توانمندی‌هات کن. و یادت باشه که از نردبان تلاش‌ها و استعداد‌هات بری بالا تا هیچ وقت از عرش به فرش سقوط نکنی.

به این باور دارم که قطعا مسیر رشد فردی و به تنهایی بسیار سخت، زمان‌بر و طاقت‌فرساست. اما تا زمانی که این کار رو نتونستی انجامش بدی، هیچ مسیر بدون پشتوانه ای تو رو به قله آرزوهات نمی‌رسونه.

🤝 اهمیت تیم‌سازی و اطمینان از خود

اگر تیم‌سازی، شبکه‌سازی ارتباطی خیلی مهم باشه، باید قبل از اینکه تمرکز و یا وقت زیادی رو صرف این بخش کنیم، باید از خودمون، توانایی‌ها و ایده‌هامون مطمئن بشیم.

طبیعتا برای ساخت یک تیم هدفمند شما نیاز به مهارت‌های ارتباطی قوی دارید. و در عین حال باید انقدر در مسیر تحقق اهداف و رویاهاتون مؤثر قدم برداشته باشید که بعدش با تکیه بر ارتباطات ساخته شده، بتونید اون اتفاق بزرگه رو رقم بزنید.

💻 تمرکز کن

من امروز تلاش می‌کنم در رأس اهدافم دیجیتال مارکتینگ رو بهتر و بیشتر یاد بگیرم و تجربه کنم. و در زمینه‌های دیگه با ایجاد زیر شاخه‌های مرتبط در بحث راه‌اندازی و یا توسعه کسب‌وکارهای نوپا تحت ستون اصلی محیط دیجیتال و آنلاین حرکت داشته باشم.

👥 دعوت به همکاری

خیلی خوشحال می‌شم که اگر دوست داشته باشی روزی با هم درباره تجربیاتمون در ورود به یک تیم و یا تیم‌سازی صحبت داشته باشیم. حتی بسیار جذاب‌تر می‌شه اگر بتونیم تیم جدیدی رو پایه‌ریزی کنیم. از طریق راه‌های ارتباطی در همین وبلاگ می‌تونیم جلسه آنلاین خوبی رو تجربه کنیم.

🏆 جمله پایانی

در آخر با یک جمله می‌خوام این بلاگ رو به اتمام برسونم. به این اعتقاد دست پیدا کردم که: پادشاه جهنم خودت باش نه کارگر بهشت دیگران

این جمله به معنای این نیست که، تیم‌سازی نکنید، کارمندی نکنید، کارورزی نرید و یا حتی ارتباط‌سازی از اولویت‌هاتون نباشه. به دیدگاه من، پادشاه جهنم خودت بودن یعنی تلاش و پشتکار در عین سختی‌های بیشمار، و کارگر بهشت دیگران بودن یعنی ایجاد شخصیت وابسته بدون استقلال و متکی به دیگران و اهداف اونها.

همیشه برای ساختن بهترین ورژنت بجنگ! البته تنهایی، تنهایی و تنهایی تا روزی که بتونی با ظرفیت‌های برابر خودت هم‌قدم و هم‌راستا بشی.

🧩 شاید فرق داشته باشیم

اینم اضافه کنم که شاید خیلی از این توضیحات بستگی به نوع شخصیتی آدم‌ها داشته باشه. و  ساختار شخصیتی، تربیتی شما می‌تونه مؤثر در انتخاب‌های متنوع و نحوه عملکردتون باشه.

نظرات